برند شوستر يك آلماني اصيل است اما بيشتر او را در فوتبال اسپانيا ديده‌ايم چه به‌عنوان بازيكن و چه در كسوت مربي. وقتي براي تيم‌هاي بارسلونا، رئال مادريد و اتلتيكومادريد بازي مي‌كرد كمتر بازيكني كلاس و ديد او را در زمين داشت كه باعث شد يكي از نخستين هافبك‌هاي باكيفيت بالاي 30 سال باشد ضمن اينكه قدرت شخصيتش سبب شد روابطي توفاني با مربي‌هايش داشته باشد. حالا بيش از 15 سال است كه روي نيمكت تيم‌هاي مختلف در سراسر دنيا نشسته و به اين باور رسيده كه بهترين راه گفت و گو با بازيكنانش، انتقال اعتماد به نفسي است كه برخي از مربي‌هاي سابقش از او دريغ مي‌كردند. اين مربي 53 ساله بعد از دوره‌هايي در ختافه، بشيكتاش و رئال مادريد حالا به پروژه‌اي جديد در مالاگا رو آورده و هدايت تيمي را به دست گرفته كه بعد از يكي دوسال ولخرجي، مجبور به فروش بزرگترين ستاره‌هاي خود از جمله ايسكو، ژرمي تولالان و خاوير ساويولا شده و با مشكلات زيادي روبرو است. خواندن مصاحبه شوستر با سايت فيفا خالي از لطف نيست.

شما يك بار گفته بوديد به فوتبال براي شادي نياز داريد. آيا در مالاگا شاد هستيد؟
‌خيلي زياد. اين يك پروژه بلندمدت است چون مي‌دانستم بازيكنان مهم، تيم را ترك مي‌كنند اما ايده تشكيل يك تيم جديد و اجراي شيوه تازه بازي به شدت برايم جذاب بود. از بابت جو استاديوم و هواداران تيم هم واقعا خوشحالم. علاوه بر آن، فوتبال زندگي ماست و وقتي با آن سر و كار نداريم نمي‌توانيم راضي باشيم.
تيم قبلي شما در لاليگا، رئال مادريد بود اما مربي تيم‌هاي كوچكتري هم بوديد. آيا مربيگري يك تيم بزرگ تجربه بهتري است يا فشار موجود در اين كارها آزاردهنده است؟
‌واضح است كه از مربيگري در رئال لذت زيادي بردم چون عاشق جنگيدن براي قهرماني و كار كردن با بازيكنان باكيفيت هستم هرچند در نهايت برايم فرقي نمي‌كند كه تيم بزرگ باشد يا نه و هيجانش برايم مهم است. مثلا اگر با مالاگا خوب نتيجه بگيرم به اندازه قهرماني با رئال خوشحال مي‌شوم.
به‌عنوان كسي كه 15 سال مربيگري كرده مي‌توانيد بگوييد آيا لذت نشستن روي نيمكت بيشتر از بازي است؟
‌نه. شما از فوتبال وقتي بازي مي‌كنيد بيشتر لذت مي‌بريد چون سهم بيشتري در مسابقه داريد و همه چيز به شما بستگي دارد. مربيگري چيزي مانند جايزه جبراني براي كسي است كه ديگر نمي‌تواند بازي كند. خود من وقتي بازي مي‌كردم دوست نداشتم بعد از بازنشستگي مربي باشم چون نگران مسووليت آن بودم اما بعد از بازنشستگي روزگار بدي داشتم چون كاري كه همه عمرم مشغول آن بودم را كنار گذاشتم. اينكه خيلي از ما ترجيح مي‌دهيم مربي يا مدير ورزشي شويم به دليل آن است كه مي‌خواهيم با فوتبال مرتبط باشيم و بوي زمين را حس كنيم و در جو استاديوم‌ها باشيم. به عبارتي فوتبال مانند مواد مخدر است و كساني كه به آن عادت مي‌كنند، هميشه به آن نياز دارند.
وقتي بازي مي‌كرديد هميشه رابطه خوبي با مربيان نداشتيد. «شوستر مربي» با «شوستر بازيكن» چطور برخورد مي‌كرد اگر در دوران حاضر قرار بود با يكديگر كار كنند؟
‌من بازيكن خوبي براي مربي هايم بودم چون حرفه‌اي بودم. دوست داشتم تمرين كنم، هر چه بيشتر بهتر. به جلسات تمرين به اندازه بازي اهميت مي‌دادم و فكر نمي‌كنم هيچ كدام از مربي هايم در اين باره شكايتي داشته باشند. مشكلم بيشتر شخصيتي بود. مربي‌هايي داشتم كه نمي‌توانستند درك كنند در باشگاه‌هاي بزرگ، بازيكنان هستند كه مسوولند. براي هواداران و رسانه‌ها مهم‌ترين آدم‌ها بازيكنان هستند. هميشه هم يك نفر وجود داشت كه اين قضيه را نمي‌فهميد و با ما مقابله مي‌كرد و اين روابط را به هم مي‌ريخت.
چه ويژگي‌هايي بود كه مي‌خواستيد مربي‌هاي دوران بازي شما داشتند؟
‌برايم خيلي مهم بود كه مربي مراقبم باشد و بتوانم با او حرف بزنم اما خيلي از آنها اين كار را غيرضروري مي‌دانستند. بازيكنان به اين گفت‌وگوها نياز دارند و امروز اين ارتباطات خيلي مهم‌تر از 30 سال پيش شده. روزگار «من دستور مي‌دهم، من مسوول هستم» سپري شده و امروز مربي بايد خيلي با بازيكنانش حرف بزند.
اگرچه مربيگري شما در آلمان شروع شد اما بيشتر در اسپانيا كار كرديد. دوست داريد به كشورتان برگرديد؟
‌بله، دوست دارم يك روز به آلمان برگردم و همه تجربه‌هايي كه به‌عنوان بازيكن و مربي در اسپانيا به دست آورده‌ام را در اختيار كشورم بگذارم. علاوه بر آن هميشه فكر مي‌كنم كه تركيب اسپانيايي-آلماني براي ساختن يك تيم فوتبال خوب عالي است. ژرمن‌ها هميشه در اسپانيا عملكرد خوبي داشته‌اند و حالا اسپانيايي‌ها هم در آلمان موفق هستند.
پس نظر شما راجع به پروژه جديد بايرن مونيخ با مربيگري پپ گوارديولا چيست؟ دوست داشتيد جاي او باشيد؟
‌من هيچ گاه در توانايي‌هاي پپ و موفقيت او در آلمان ترديد نداشتم. او در بهترين باشگاه است و اگرچه مسي، ژاوي و اينيستا استثنايي هستند و فلسفه فوتبال آلمان كمي متفاوت است اما او در تيمي حضور دارد كه بازيكنان بسيار بااستعدادي دارد و مي‌تواند با آنها جام ببرد. بنابراين چرا نبايد بخواهم جاي او باشم. اين كار آسان نيست، شما بايد جاي ديگر فوق‌العاده باشيد تا اينطور باشگاه‌ها سراغتان بيايند.
سوال آخر، با جام جهاني 2014 فاصله زيادي نداريم. كدام تيم را شانس قهرماني مي‌دانيد؟
‌اگر روي اروپا تمركز كنيم اسپانيا و آلمان مدعيان اصلي هستند هرچند هميشه براي كشورهاي اروپايي قهرماني در آمريكاي جنوبي سخت بوده. برزيل هم من را تحت تاثير قرار داده به خصوص بعد از پيروزي برابر اسپانيا در فينال جام كنفدراسيون‌ها. آنها نشان دادند توانايي مقابله با فشار بازي در برابر هواداران خودي را دارند. علاوه بر آن من نمي‌توانم ايتاليا كه قوي به نظر مي‌رسد و مي‌تواند براي هر تيمي دردسر درست كند و همچنين آرژانتين را بدون شانس بدانم.

برگرفته از روزنامه ایران ورزشی