نتیجه اعتصاب؛ نقطه سر خط!

فجر سپاسی یک – پرسپولیس یک

یکشنبه 20 بهمن 1392، هفته بیست و ششم سیزدهمین دوره لیگ برتر، ورزشگاه حافظیه شیراز، ساعت:14:30، تماشاگر: 17 هزارنفر
فجر سپاسی یک
گل: جلال‌الدین علی محمدی(66)
پرسپولیس یک
گل: علیرضا جلیلی، (مدافع فجر-50)
داور: البرز حاجی پور
کمک‌ها: سجاد طوری و حسن ظهیری
کارت زرد: میثم خداشناس، سیامک کوهنورد، جلال‌الدین علی محمدی و مهرداد کریمیان (فجر)، سیدجلال حسینی، محمد نوری و محسن مسلمان (پرسپولیس)
بهترین بازیکن میدان: جلال‌الدین علی محمدی (فجر)
فجر: محمد صالح خلیل‌آزاد(5)، سعید قزلگچلی(6)، رامتین سلیمان‌زاده(7)، علیرضا جلیلی (4)، میثم خداشناس(4)(مسعود ریگی 89)، سیامک کوهنورد(5)، جلال‌الدین علی محمدی(5/7)، حمیدرضا جوکار(6)، مهرداد کریمیان(5) (آرمان رمضانی 90)، سمیر بکریچ (5)، محمد حیدری(4) (محمد نزهتی 65)
سرمربی: محمود یاوری

پرسپولیس:نیلسون کوریا جونیور(6)، سیدجلال حسینی(5)، محسن بنگر(5) (علیرضا نورمحمدی 82)، میثم حسینی(2)، حسین ماهینی(4)، رضا حقیقی(4)، محمد نوری(2)، محمدرضا خلعتبری (3)، حمیدرضا علی‌عسگری(2) (سیدمهدی سیدصالحی 74)، محسن مسلمان(2) (پیام صادقیان (4)54)، محمد عباس‌زاده (2)
سرمربی: علی دایی

ایران ورزشی – پرسپولیس که بعد از اعتصاب سه روزه و با یکی دو جلسه تمرین راهی شیراز شده بود مقابل تیمی قرار گرفت که برای فرار از سقوط فوق‌العاده با انگیزه به نظر می‌رسید.
بر خلاف پیش‌بینی‌ها هوای شیراز نه بارانی بود نه زمین حافظیه طوری بود تا نشود در آن فوتبال راحتی بازی کرد. پرسپولیس نسبت به بازی با سپاهان با یک تغییر در میانه زمین وارد مسابقه شد و نوری جای دهنوی محروم را گرفت اما از همان ابتدا فجر نشان داد تیم مصمم‌تر و آماده‌تری است. بعد از شیرین کاری نیلسون با توپ در دقیقه 2 فجر در دقایق 7، 16 و 18 روی دروازه پرسپولیس خطرناک ظاهر شد اما ضربات علی محمدی داخل چارچوب دروازه نبود.
نخستین حرکت خوب پرسپولیسی‌ها هم در دقیقه 30 انجام شد که عباس زاده قدر پاس عمقی عسگر را ندانست و توپ را به بیرون زد. پرسپولیس در این نیمه و در دقیقه 35 هم با شوت سرضرب ماهینی دروازه فجر را تهدید کرد اما مهار دو ضرب توپ توسط خلیل آزاد آخرین موقعیت از نیمه‌ای بود که هیچ چیزی برای تماشا نداشت و فوق‌العاده خواب‌آور و آزاردهنده بود.
البته در این نیمه فجر به خصوص در 30 دقیقه ابتدایی حداقل به لحاظ چرخش توپ در زمین بهتر و روانتر از پرسپولیس کار می‌کرد اما این برای زیباتر شدن بازی کافی نبود.
پرسپولیس در نیمه دوم و با یک خطای مشکوک که کلی حرف و حدیث به وجود آورد و مورد اعتراض فجری‌ها واقع شد با ارسال مسلمان و ضربه مدافع فجر به گل رسید اما سخت بود تصور کنیم تیم دایی در 40 دقیقه باقیمانده کار راحتی در پیش دارد.
بعد از این گل کار پرسپولیس فوق‌العاده سخت شد چرا که فجر بر سرعت حملاتش افزود. بعد از نفوذ خطرناک بکریچ در دقیقه 60 که با دفاع جانانه سیدجلال به نتیجه نرسید شوت کریمیان تیر دروازه نیلسون را لرزاند و در برگشت هم دروازه پرسپولیس باز نشد.
فشار فجر بعد از این دو موقعیت هم ادامه پیدا کرد و سرانجام با نفوذ نزهتی بازیکن تعویضی یاوری و پاس به عقب او فجر با ضربه دقیق علی محمدی به گل مساوی رسید.  تیم یاوری حتی بعد از این گل هم تیم برتر میدان بود اما موقعیت استثنایی این تیم و ضربه نهایی بکریچ با سیو تماشایی نیلسون به نتیجه نرسید.
بعد از این موقعیت فجر یکی دو حمله دیگر هم تدارک دید اما پرسپولیس در دقایق پایانی حملاتی احساسی ترتیب داد که منجر به خلق موقعیت نشد و با یک امتیاز از زمین بیرون آمد که چندان هم از آن ناراضی نبود.
با این امتیاز و برد فولاد و نفت در بازی‌های دیگر پرسپولیس دوباره به روزگار قبل از بازی با سپاهان برگشت و به رده پنجم سقوط کرد تا مشخص شود اعتصاب و تمرین نکردن در حساس‌ترین مقاطع فصل چه نتایجی می‌تواند داشته باشد.


پچ‌پچ پرسپولیسی‌ها در رختکن:
دوباره اعتصاب کنیم؟

رختکن پرسپولیس دیروز روزی متفاوت را گذراند. روزی که جای فریادهای سرمربی در آن خالی بود! علی دایی بر خلاف همیشه صدایش را بالا نبرد و به‌جای حمله به بازیکنانش به خاطر این ناکامی، از تلاش‌های آنها تشکر کرد: «شما خوب بازی کردید ولی فجر هم خوب بازی می‌کرد. الان هم نگران نباشید. در بازی‌های آینده جبران می‌کنیم.» راستی چه چیزی قرار است جبران شود؟ از دست رفتن قهرمانی یا سوختن سهمیه لیگ آسیا؟ چه اهمیتی دارد وقتی بازیکنان همچنان به اعتصاب فکر می‌کنند؟ آنها به‌جای اینکه از دست رفتن شانس‌های باقی مانده ناراحتشان کرده باشد،‌ دنبال این بودند که بدانند از فردای بازی باید تمرین کنند یا قرار است اعتصاب دوباره‌ای را شاهد باشیم. انگار نه انگار که این نتیجه حاصل اعتصاب‌های اخیرشان بوده است!