این گینه بود، با نیجریه و آرژانتین چه کنیم؟

چهارشنبه 14/12/92، بازی تدارکاتی، ورزشگاه آزادی، ساعت 17:30، تماشاگر: 3 هزار نفر
ایران یک
گل: قوچان‌نژاد (54(
گینه 2
گل‌ها: کنستانت (34)، ترائوره (35(
داور: محمدرضا اکبریان
کمک‌ها: محمدرضا منصوری، سجاد طوری
اخطار: کونته، سیلا، سانکو (گینه)، صادقی (ایران(
بازیکن برتر: کوین کنستانت (گینه(

ایران: دنیل داوری (علیرضا حقیقی 77)، سیدجلال حسینی، پژمان منتظری (بیت آشور 46)، امیرحسین صادقی، مهرداد پولادی، جواد نکونام، قاسم حدادی‌فر (احسان حاج‌صفی 86)، مجتبی جباری (خسرو حیدری 46)، مسعود شجاعی (علیرضا جهانبخش 46)، اشکان دژاگه (کریم انصاری‌فرد 86)، رضا قوچان‌نژاد
سرمربی: کارلوس کروش

گینه: یاتارا (عبدالعزیز کیتا 2+90)، کامارا، سیلا (جبرئیل تمسی 76)، سانکو، کوین کنستانت، ترائوره، کونته (میشل لندل)، سیسه، فوفانا، بانگورا (سوما سینداوا 63)، عبداللی سیسه
سرمربی: میشل دوسیر

شرح بازی
ایران ورزشی- شاید در ترکیب اصلی تیم ملی و آنچه که در ذهن کارلوس کروش می‌گذرد جای آندرانیک تیموریان خالی بود که قاسم حدادی‌فر در آن پست بازی می‌کرد. یادمان هست که وقتی نام گینه به عنوان نخستین حریف تدارکاتی تیم ملی کشورمان مطرح شد خیلی‌ها نقدهای غیرکارشناسانه داشتند و این تیم را حریف قدرتمندی نمی‌دانستند. 11 نفر اصلی تیم ملی قابل پیش‌بینی بود اما آنها به هیچ وجه انتظارات را در نیمه اول برآورده نکردند.
بازی که شروع شد پاس‌های تکضرب، گرداندن توپ روی زمین، پرس حریف در زمین خودی در کنار قدرت بدنی و سرعت بالا مواردی بود که از تیم گینه دیدیم. ضریب اشتباهات آنها بسیار کم بود و بازیکنان ما حداقل تا دقیقه 20 که جواد نکونام ضربه‌ای را روانه دروازه حریف کرد تا از فشار حملات گینه کم کند فقط توانستند در بعضی دقایق نقش تخریبی را ایفا کنند. برعکس خط دفاعی ما که عادت دارند تا صاحب توپ می‌شوند با ارسال‌های بلند و بازی مستقیم جریان بازی را عوض کنند، مدافعان گینه انتقال توپ از دفاع به خط میانی را با سرعت و روی زمین انجام می‌دادند. خط میانی گینه برای یک دقیقه وسط زمین را در اختیار هافبک‌های ما قرار دادند که ابتدا قوچان‌نژاد و بعد قاسم حدادی‌فر با دو شوت پشت هجده قدم دروازه‌بان حریف را وادار به واکنش کردند.
اما این فقط یک دقیقه بود که بازی در اختیار ما قرار گرفت و بلافاصله گینه بازی را در اختیار گرفت و در دقیقه 34 با شوت زمینی بازیساز خود (کوین کنستانت) به گل رسیدند. دنیل داوری روی این گل مقصر بود چون ضربه بازیکن شماره 10 آنقدر شدت نداشت که غیرقابل مهار باشد. در حالی که همه در شوک این گل بودند گینه به گل دوم رسید. این بار ترائوره از پشت 18 قدم توپ را از بالای دستان داوری وارد دروازه کرد. شاید اگر داوری 3-2 گام عقب‌تر بود این توپ را مهار می‌کرد. در 10 دقیقه پایانی هم اتفاقی نیفتاد و گینه با پیروزی صفر – 2 به رختکن رفت.
نیمه دوم تیم ملی بهتر شروع کرد. دلیلش هم تعویض‌هایی بود که کروش انجام داد. به خصوص به زمین فرستادن علیرضا جهانبخش. این بازیکن در دقیقه 47 تیر عمودی دروازه گینه را هدف قرار داد. بیرون رفتن جباری باعث شد تا تیم ملی عملا بازیساز نداشته باشد و مجبور به استفاده از کناره‌های زمین باشد. دقیقه 54 نفوذ اشکان دژاگه از سمت راست تا درون 18 قدم و پاس به بیرون او به جهانبخش رسید که او با عبور دادن توپ از میان پاهایش و فریب مدافعان گینه باعث شد قوچان‌نژاد در موقعیت گلزنی قرار بگیرد و با ضربه پای چپ دروازه حریف را باز کند. بعد از گل فشار حملات تیم ملی بیشتر شد اما عجله آنها برای رسیدن به گل باعث از دست رفتن فرصت‌ها می‌شد. جهانبخش در دقایق 57 و 69 دو بار در موقعیت خوب قرار گرفت که البته در باز کردن دروازه ناکام بود. حملات احساسی تیم ملی فاصله خطوط را زیاد کرد و همین هم باعث شد تا در دقیقه 71 مهاجم گینه از فضای پشت دفاع ایران استفاده کرده در موقعیت تک به تک قرار گیرد که خروج به موقع داوری باعث شد تا دروازه ایران برای سومین بار بسته بماند.
او بعد از این واکنش خوب تعویض شد و در حالی که انتظار می‌رفت سوشا مکانی وارد زمین شود علیرضا حقیقی جای او به زمین آمد. بازیکنان گینه خیلی با حوصله کار می‌کردند. کوین کنستانت نشان داد که بی‌دلیل پیراهن تیم میلان را بر تن ندارد او هر زمان که خواست جریان بازی را تغییر داد. در نهایت هم در دقیقه 8+90 از روی ضربه ایستگاهی تیر دروازه حقیقی را نشانه رفت.تیم ملی ایران بازی را واگذار کرد و قطعا این باخت درس‌های زیادی برای کروش خواهد داشت.