ایران ورزشی با سرمربی تیم ملی بحث دارد

کروش به جای فرافکنی پاسخ دهد

سعید زاهدیان
کارلوس کروش ما را حیرت‌زده می‌کند؛ شگفت‌زدگی ما از آن رو نیست که سرمربی تیم ملی به ایران ورزشی انگ خطی نوشتن داده که این سبک و سیاق کروش در مواجهه با انتقادات دیگر برای ما آشناست اما وقتی حیرت‌زده می‌شویم که سرمربی تیم ملی در دفاع غیرمنصفانه از جواد نکونام ادعا می‌کند که این بازیکن مقابل گینه بیش از 11 کیلومتر در زمین دویده است، در حالی که آمار دوندگی بازیکنان در لیگ برتر انگلیس چیزی حدود 12 کیلومتر است. آیا باید باور کرد که جواد نکونام مقابل گینه در کلاس لیگ برتر انگلیس ظاهر شده بود؟ اگر چنین بود، پس چرا تیم ایران در نیمه نخست یکی از ضعیف‌ترین بازی‌های تاریخ خود را مقابل تیمی درجه 3 از آفریقا انجام داد؟
ایران ورزشی با کارلوس کروش بحث دارد و از او می‌خواهد که با ما وارد یک جدل فنی شود؛ بحثی که ما با سرمربی تیم ملی آغاز کردیم، واکنش تند و شتابزده کارلوس کروش را به‌دنبال داشت. کروش به‌جای آنکه به ابهامات و نقدهای فنی پیرامون تیم ملی پاسخ دهد، با فرافکنی سعی در دفاع از عملکرد تیمش دارد، در حالی که فیلم بازی گویای همه چیز هست. کروش باید به سوالات متعددی پیرامون تیم ملی پاسخ دهد.
1- کارلوس کروش هیچ نقدی را برنمی‌تابد. روزی که درخصوص دستیارانش سوال می‌شود، ادعا می‌کند که امید نمازی از دستیاران فرگوسن بهتر است اما به فاصله چند ماه با چرخشی 180 درجه‌ای ضمن رد ادعاهای قبلی‌اش درخصوص همین امید نمازی می‌گوید: «او در تمرینات در حد یک تدارکاتچی بود که فقط قیف می‌چید!»
رفتار و گفتار کارلوس کروش سرشار از تناقض است؛ یک روز نمی‌پذیرد که در کادر فنی‌اش دستیار قابل اتکایی ندارد و روز دیگر ادعا می‌کند که دستیارش اصلا مربی نیست. کروش در تمام زمینه‌ها رفتاری دوگانه دارد، اگرچه نقد ما امروز به رفتار که نه، بلکه به عملکرد فنی تیم ملی است.
2- ایران ورزشی به‌عنوان روزنامه‌ای بی‌طرف خود را موظف و مکلف به نقد تیم ملی می‌داند و از کروش انتظار پاسخگویی دارد. از او می‌پرسیم که ملاک دعوت به تیم ملی چیست؟ چرا بازیکنی به‌نام علیرضا حقیقی که 3 سال از بازی‌ها دور بود و نیمکت‌نشینی را تجربه کرده، به تیم ملی دعوت می‌شود و به‌عنوان دروازه‌بان ذخیره مقابل گینه به میدان می‌رود؟ علیرضا حقیقی امسال در پرسپولیس به هیچ موفقیتی نرسید. او در رقابت با نیلسون 37 ساله نتوانست خود را ثابت کند و از آنجا که در لیگ برتر ایران جایگاهی نداشت، راهی لیگ دسته دوم پرتغال شد. حالا همین بازیکن از لیگ دو پرتغال شب قبل از بازی به تیم ملی می‌آید و درون دروازه قرار می‌گیرد؛ در حالی که سوشا مکانی، رحمان احمدی و حامد لک هر سه در لیگ برتر ایران حضوری قابل توجه دارند و در تیم‌هایی به میدان می‌روند که در بالای جدول در کورس قهرمانی هستند. آیا این رفتار کروش بی‌توجهی به لیگ ایران نیست؟
اگر مبنای دعوت از حقیقی را بازی در لیگ‌های اروپایی بگذاریم، پس چرا افشین اسماعیل‌زاده که در همان لیگ دو پرتغال بازی می‌کند و حضور پررنگ‌تری نسبت به علیرضا حقیقی داشته شایسته دعوت به تیم ملی نیست؟ چرا و به چه دلیل سردار آزمون که در لیگ مطرح روسیه و در تیم شناخته شده روبین‌کازان به‌طور فیکس - یا ذخیره - بازی می‌کند جایی در تیم ملی ندارد؟ علیرضا حقیقی را به‌خاطر داریم که در روبین‌کازان حتی یک بازی رسمی نداشت اما در همان زمان همواره به تیم ملی دعوت می‌شد.
ایران ورزشی به‌عنوان رسانه‌ای بی‌طرف محق است که این مسائل را نقد کند. علیرضا حقیقی، سردار آزمون، افشین اسماعیل‌زاده، حامد لک، سوشا مکانی و رحمان احمدی همگی سرمایه‌های فوتبال ایران هستند که در قبال آنها حکم به عدالت می‌دهیم و از سرمربی تیم ملی می‌خواهیم که عادلانه به فوتبالیست‌ها نگاه کند.
از سرمربی تیم ملی سوالات فراوانی داریم؛ از او می‌خواهیم درخصوص یک ابهام بزرگ به ما پاسخ دهد. اینکه چرا بازیکنی در کلاس امید نظری صرفا به دلیل بازی در لیگ‌های دسته پایین (دسته 2 سوئد با 4 بازی در یک سال) به تیم ملی دعوت شده و حتی پیراهن تیم ملی را پوشیده اما بسیاری از ستاره‌های لیگ ایران حتی برای یک بار به اردوی تیم ملی نمی‌رسند. از کسی اسم برده نمی‌شود تا شائبه و انگ حمایت از بازیکن خاصی مطرح نشود.
این ماجرا درباره استیون بیت‌آشور هم صادق است؛ واقعا او چه کیفیت‌هایی را از خود به نمایش گذاشته که در هم‌پستی‌های او در لیگ ایران دیده نمی‌شود. آیا او شایستگی حضور در تیم ملی را دارد و میلاد فخرالدینی با نمایش‌های درخشانش در تراکتور حتی برای یک بار از سوی سرمربی تیم ملی دیده نمی‌شود. آیا اینها بی‌عدالتی نیست؟
3- درخصوص تیم ملی ابهام‌های فراوانی وجود دارد و درخصوص دعوت از برخی بازیکنان شائبه‌هایی مطرح است که ایران ورزشی بر خود واجب می‌داند به این موضوعات ورود کند. ما نگران وضعیت تیم ملی ایران هستیم و با شرایطی که در تیم ملی وجود دارد؛ بیم آن می‌رود که نتایجی در جام جهانی کسب شود که نه شایسته فوتبال ایران است و نه در شأن مردم ایران.
کروش باید به انتقادها جواب قانع‌کننده بدهد و به‌جای فرافکنی و انگ زدن، در تصمیمات خود تجدید نظر کند؛ این تیم ملی ایران است و همه ما در قبال آن مسوولیم.